AL ve VER

Alma-Verme Dengesi genelde insanların verdikleri ama almayı beceremedikleri hallerde gündeme gelmekle dikkat çeker.

Çoğu insan verdiklerini, her zaman veren taraf olduklarını ve karşılığında hep ellerinin boş kaldığını veya hayal kırıklığına uğradıklarını söyleyerek dertlenirler.

Bu insanların çoğunluğu da sevilmek için vericidirler.

Verdikçe sevileceklerine inanırlar.

Bazıları da vereceklerini ama karşılık alamayacaklarını

bir kez daha ispatlamak için uğraşırlar.

Sonuç olarak büyük çoğunluk vermenin çok kolay,

almanın ise sıkıntılı olduğundan bahsederler.

Aslında, yani işin özünde bu dengenin bozulduğu fikri

sadece insan zihninde vardır.

Yoksa evrensel anlamda bu denge hem çok hassastır,

hem de daimi bir salınım halindedir.

Tanrısal boyuttan bakılacak olursa

kimse zaten kimseye

bir şey vermiyor ya da almıyordur.

Tanrısal akışın oluşumudur olan.

Daha insani boyuttan tinselliği

zihinsel yaklaşımla irdelediğimizde ise

verdiğimiz zaman aldığımızı

ve aldığımızda ise verdiğimizi kavrarız.

Sadece alınan ve verilenin

fiziksel tezahürleri bir diğerinden faklıdır

ve hatta bazı zamanlarda ise

fizikselin karşılığı duygusal,

davranışsal ya da tinsel olabilir.

Uzun sözün özü;

verir iken verişten ne aldığımızı

ve alırken de ne verdiğimizi fark ettiğimizde

bu dengenin zihinsel farkındalığına da ulaşırız.

Sevgilerimle…